Sarasota

Vanmorgen ontbijten in dit hotel waar we twee nachten blijven. Het is ook geen wonder dat Amerikanen dik zijn als je ziet wat er voor ontbijt staat. Bruin brood kennen ze niet, maar wel witbrood, donuts en gebakachtige eetbaarheden. En serials die er uitzien als gekleurde mini donutjes. Het zal wel lekker zijn maar ik moet er niet aan denken.

Vanmorgen voor het eerst echt relaxt op gang gekomen met laat ontbijt om half negen. Even praten met thuis doet ook altijd wonderen. En dan opladen voor de eerste wedstrijddag. We hebben allemaal veel op het individuele programma staan en gezamenlijk de estafette 4x50 vrij mix. We gaan ervoor.

Het zwembad bestaat maar liefst uit drie grote baden naast elkaar, waarvan we er uiteraard maar eentje gebruiken. Een achtbaans 25 meter bad. Hebben wij partytenten tegen de regen, hier hebben ze partytenten tegen de zon, want het was wel weer een graadje of dertig hier in de winter.

Het aantal deelnemers ligt niet zo hoog als we hadden verwacht en ongeveer de helft van de deelnemers is van de thuisclub, The Sharks van Sarasota. Linda en John zijn ook gearriveerd. Vanavond na de wedstrijd gaan we gezamenlijk uit eten.

Vandaag zwem ik de 200 vrij, 100 wissel, 100 rug, 50 vrij en estafette met als afsluiter de 400 vrij. Een zwaar programma dat pas in de middag begint en rond 5 uur klaar is. Alles dus snel achter elkaar en dat heeft natuurlijk invloed op de tijden en resultaten.
De resultaten hebben we nog niet dus daarvan later verslag.

De estafette was weer erg leuk en zoals wij altijd zeggen goed voor het groepsgevoel. En weet je, normaal zijn wij met 160+ vrij oud in de estafettes, maar in deze estafette waren we het jongste team. En op alle andere banen zwommen 'Shark teams'. So it was us against a lot of Sharks.

Wat ons opviel en wat Linda ook bevestigde is dat hier in Amerika weinig jonge masters zijn. Eigenlijk begint het hier pas interessant te worden vanaf een jaartje of veertig. Onder de veertig jaar zie je hier maar een enkele zwemmer. En iedereen mag klokken. Er was wel elektronische tijd, maar de backup tijden werken geklokt door vrijwillige scholieren die het voor een soort maatschappelijke tijdvulling doen. Klokkers klokken alleen maar en keerpuntkommissarissen kennen ze niet. Twee kamprechters staan op de keerpuntzijde en controleren de keerpunten van alle acht banen. Heel bijzonder.

Na de wedstrijd even terug om de boel uit te hangen en dan door naar een restaurant Olive Garden waar we met Linda en John gaan eten. Het was een heel gezellige avond.

Om acht waren we terug en waren we zo bekaf dat Alie en ik gelijk in bed kropen. Morgen weer een wedstrijd dag en verkasdag!!